สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาเล่าความรู้สึกกับประสบการณ์น่าขนลุกที่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงเจอมา คริคริ หลังจากเปลี่ยนบทบาทของวัยรุ่นไทยเป็นแม่บ้านให้คุณสามีอยู่ที่ฟุกุโอกะ วันก่อนมีคนถามเราว่าบั้นปลายชีวิตจะกลับไปใช้ชีวิตที่ไทยมั๊ย เราตอบว่าไม่กลับค่ะ เราจะแก่ตายที่ญี่ปุ่นนี่แหละ (พูดแบบไม่คิดเลยล่ะ) ไม่ใช่ว่าเราไม่รักประเทศไทย เราก็รัก แต่การมาใช้ชีวิตที่นี่มันมีหลายอย่างที่แตกต่างกันซึ่งถ้าเล่าก็ยาว เดี๋ยวคนอ่านจะเบื่อ เอาเป็นว่าความชอบส่วนตัว ควรใช้วิจารณญาณในการรับชม (ไม่ใช่แระ) บอกเลยยังไงก็ต้องกลับไปเที่ยวไทยทุกปีเหมือนเดิมเพราะเราก็คือคนไทยและยังมีแม่อยู่
คือไม่รู้สิเราชอบชีวิตแบบที่นี่ไปแล้ว เราหลงรัก “สภาพอากาศที่มีหลายฤดู” พอหนาวก็หนาวจนหน้าแหก คอเปื่อย ปวดแสบปวดร้อน พอร้อนก็ร้อนเหนียวตัว แสบผิวมาก (อันนี้เราเป็นนะคนอื่นไม่ค่อยเป็นอะ) แถมหน้าร้อนยังมีขบวนพาเรด “หนอนบุ้งหลากสี” ให้ขนลุกเล่น หน้าฝนก็มีตะขาบ และโคตรไส้เดือน คือมันใหญ่มากกกก อ่อบ้านเรายังมีครอบครัวแรคคูนมานั่งตากแดดด้วยนะเป็นไงละอธิบายขนาดนี้ นึกภาพกันออกเลย
บ้านที่เราอยู่ค่อนข้างชนบทนะ มีต้นไม้เยอะมาก (ห้ามพูดว่าบ้านนอกถึงแม้จะล้อมรอบไปด้วยทุ่งนา แต่ “เซเว่น” อยู่หน้าบ้านเราจ้ะ) พอต้นไม้เยอะ มันก็มีพวกแมลงต่างๆเยอะ เรากลัวจนชินแล้ว แต่อยู่ที่นี่ก็ไม่เบื่อนะ พอฤดูหน่อไม้ ก็ปีนเขาไปแย่งหน่อไม้กับหมูป่า สนุกดี! คนที่นี่บอกว่าเราคือ ผู้หญิงและเด็กที่สุด ที่เคยขึ้นไปขุดหน่อไม้เพียงคนเดียว เพราะคนที่นี่จะกลัวหมูป่ามาก “หมูป่าที่นี่มันดุ แต่หมูป่ากลัวเราแหละ 5555” มีวันนึงเราไปตัดไผ่กับแฟนพอเจอหมูป่า เราวิ่งไล่ตีมัน แต่แฟนเราวิ่งหนี พอหมูป่าหนีกระเจิงแฟนเราพูดว่า “หมูป่ามันตกใจ ว่าใช่คนมั๊ย?” เพราะคนที่นี่มีแต่ขาวๆ แต่ดำๆยังไม่เคยเห็นเลยหนีก่อน คงกลัว 5555 เราว่าเราควรตีหัวผู้ชายคนนี้แล้วฝังไว้ที่นี่แหละ
ทั้งหมดทั้งมวลคือเราชอบธรรมชาติที่นี่ ผักที่นี่ ผลไม้ที่นี่ แต่อาหารที่นี่เราไม่ค่อยชอบ 555 (กินอาหารไทยตลอด) อีกอย่างเราชอบฤดูปลูกผัก เราจะมีเรื่องทะเลาะกับหนอน ทาก และนก พอฤดูหนาว สัตว์ต่างๆก็จำศีล (เราด้วย) หนาวอยู่แต่ในบ้าน จากที่เล่ามาหลายคนคงคิดว่ามันน่าประทับใจตรงไหน แต่นี่เป็นเหตุผลส่วนตัวในแบบของเรา เพราะถ้าเราอยู่ไทยเราคงไม่ได้ใช้ชีวิตแบบนี้แน่นอน และอีกอย่างนึง บ้านเมืองที่นี่สวยงาม สะอาด เรียบร้อย และเป็นระเบียบ ซึ่งเราคิดว่าหลายคนที่เคยมาเที่ยว ก็คงได้สัมผัส และก็ประทับใจประเทศญี่ปุ่นเหมือนกัน แต่เพียงคนละมุมมองเท่านั้นเอง เดี๋ยวกลับมาเจอกันใหม่ตอนที่ 2 นะคะ
เรื่อง : หินตั้ง
